Heart To Heart - Business Inside

Erwin van Wijngaarden en Claudia Stijl nemen een kijkje in elkaars keuken.

Wat zijn hun drijfveren? Wat is hun passie? En waarom zijn ze ondernemer?

Van Wijngaarden Elektrotechniek
Erwin, eigenaar van Van Wijngaarden Elektrotechniek: ‘Wij zijn een elektrotechnisch installatiebedrijf. Dat betekent dat wij alles doen op het op het gebied van stroom. Van kleine tot grote klussen. Voor particulieren, de gemeente, scholen, winkels, bedrijven. Onze grootste klant is Boskalis, in Papendrecht. Dat is natuurlijk een megabedrijf. Nieuwbouw doen we niet. Vroeger, toen mijn vader nog in de zaak zat van wie ik het heb overgenomen, deden we nog wél een aantal nieuwbouwprojecten. Maar dat werd  steeds moeilijker. Elk jaar moest er meer gebeuren voor een lagere prijs. Terwijl er veel meer klanten zaten te wachten op een goede installateur die gewoon rechtstreeks zijn werk kan doen. Toen zijn we die kant opgegaan. En dat doen we nog steeds. Boskalis wilde op een gegeven moment laadpalen op hun park; om te beginnen een stuk of tien. Later werden dat er tweehonderd. Daar is het werk nooit af. Of het nu storingen zijn die we moeten verhelpen, aanpassingen die we moeten doen, er zijn constant wijzigingen. Ook belt gemeente Papendrecht regelmatig en we zijn nu bezig bij CSG De Lage Waard. Voor onze monteurs is dat vaak heel afwisselend. We komen ook weleens in Rotterdam en een enkele keer in Amsterdam. Maar dat zijn dan vaak klanten van ons die in Papendrecht gevestigd zijn, maar die ons nodig hebben waar ze aan het werk zijn, zoals bijvoorbeeld Gebr. De Koning. Zo hebben we in de buurt van Utrecht en in Goes een keer een klus gehad. Voor onze monteurs is het ook weleens leuk om naar Goes te gaan. Maar eigenlijk hoeft dat niet voor hen. Want de meeste monteurs wonen in Papendrecht of Dordrecht, wat betekent dat als ze hier in de omgeving werken ze binnen vijf, tien minuten thuis zijn. Wat wil je nog meer? We hebben werk genoeg en dat doen we met een vaste ploeg mensen, die vaak tien, twintig, dertig jaar bij ons in dienst zijn. Groeien is leuk. Maar als je kunt vasthouden wat je hebt, vind ik dat ook prima.’ 

Flowers and More
Claudia, eigenaresse van Flowers and More: ‘Wanneer ik als kind bij mijn oma kwam, pakte ik gelijk de schaar die daar in de keuken hing om in haar tuin bloemen te gaan plukken. En die zette ik daarna in een vaas. Dus het zat altijd al in mijn bloed, het was altijd al mijn liefde. En natuurlijk kom je op een leeftijd dat je gaat twijfelen over wat je leuk vindt. Architectuur sprak me ook erg aan. Maar bij dat vak was toen net de omslag aan de gang om op de computer te gaan tekenen. En ik wilde echt met mijn handen werken. Toen heb ik in München, waar ik vandaan kom, de opleiding tot bloemiste gevolgd. En dat is  echt een diepgaande opleiding. Ons vak wordt vaak onderschat. Veel mensen denken dat we maar iets zitten te fröbelen. Maar als je op niveau ons vak wilt uitoefenen, begin je met een grondige opleiding. Volgend jaar april is Flowers and More zes jaar gevestigd aan de Oude Veer. Daarvóór heb ik lang als freelancer in Papendrecht gewerkt en combineerde ik het huishouden met mijn passie voor bloemen. Maar een eigen winkel – in München hebben we ook jarenlang een bloemenzaak gehad – blééf kriebelen. Echt een eigen zaak waar je je ei in kwijt kunt. Ik vind het heel belangrijk dat je je passie kunt uitleven én dat je iets voor mensen kunt betekenen. En dat kunnen wij met bloemen. Wij vertalen emoties in bloemen. Als je iets weggeeft, als je iemand troost wilt bieden, als je iemand op wilt beuren, dat kun je allemaal doen met mooie bloemen.’ 

Toekomst
Het doel van Claudia was en is nog steeds om een nieuwe generatie op te leiden. ‘Sophie heeft bij ons de opleiding gevolgd en heeft een tijdje terug haar diploma in ontvangst genomen. Ze is op niveau drie afgestudeerd en gelukkig blijft ze bij ons. Maar daar houdt voor mij de opleiding niet op. We hebben al samen gezeten en overlegd: wat zijn je toekomstdoelen? Je bent na een driejarige opleiding nog lang niet klaar met wat je kunt leren. Dus stel je jezelf de vraag: waar word je blij van in je vak, waar haal je voldoening uit. Ik vind het heel belangrijk dat mijn medewerkers plezier hebben in hun werk. Sophie wordt bijvoorbeeld heel blij van bruidswerk en krijgt  bij mij daarin nu een extra interne opleiding. Ze gaat zich helemaal focussen op bruiloften. Dat wordt  haar taak binnen Flowers and More. En dat geeft mij weer de ruimte om me te concentreren op taken waar ík veel voldoening uithaal. Voor mij is dat, naast het dagelijkse werk, de tak ‘rouwwerk’. Dat vind ik een heel belangrijk onderdeel binnen onze branche. Dus we kunnen ons allebei focussen op onze sterkste kant. Dat wil niet zeggen dat je de andere dingen niet kunt, maar iedereen heeft zijn kwaliteiten voor bepaalde zaken. En het is mooi om dat zo te kunnen verdelen en daar verdieping in te brengen. Dat zie ik nu als volgende groeistap binnen ons bedrijf. Om Sophie daar nog verder in te laten groeien en dat stukje uit te bouwen. In totaal heb ik drie meiden in dienst: Sophie, Judith en Lisa. Sophie werkt heel de week in de winkel. Judith begon hier als bezorgster, maar nadat bleek dat ze ooit in een ver verleden in de bloemen heeft gezeten, werkt ze nu aanzienlijk meer uren dan gepland was. Zij werkt nu niet alleen in de bezorging maar helpt ook om de verse handel op water te zetten en te prijzen. En dan heb ik nog Lisa die voor de bezorging zorgt en drie dagen per week bij ons werkt. Vroeger stond ik samen met mijn man Edwin in de winkel. In die tijd werkten wij vaak ook buiten de winkeltijden om. Maar nu mijn man is overleden en alles op mijn schouders rust, zou ik dit niet kunnen volhouden. Ik heb dan ook streng tegen mezelf gezegd: als de winkel is gesloten, is die gesloten. En overwerken doen we alleen nog als het echt noodzakelijk is. En dat werkt voor mij goed.’ 

Erwin: ‘Ik ben nu 57 en als ik 60 ben wil ik één dag per week minder gaan werken. Dat heb ik een paar jaar geleden bedacht. Sinds een jaar heb ik een kleindochter en die komt ’s maandags altijd bij ons. Dan past mijn vrouw op en ik kom dan ’s middags na het eten naar huis. Ik begin iets eerder, werk wat langer door in de pauze, en ga om half twee weg. Je weet niet wat je meemaakt. Zo leuk! Het gaat maar om een paar uurtjes, maar het lijkt wel of je heel de dag met haar op pad bent. Van mijn eigen kinderen kan ik me die periode niet meer herinneren. Dus dat doe je wél. Je bent bewuster van je leeftijd en gaat over al die dingen nadenken. Maar, we hebben een goede zaak. Er is volop werk in elektra. Wat de toekomst van het bedrijf betreft,  zijn er meerdere mogelijkheden. Ik ben daar nog niet heel erg mee bezig. We zullen het zien. Ik geniet nu ook en probeer het nu ook goed te hebben. Gewoon met het werk en daarbuiten.’ 

Uitdaging
Claudia: ‘Ik heb mijn allergrootste uitdaging helaas twee jaar geleden gehad, toen mijn man overleed. Maar ik voel nog steeds een passie voor mijn vak. Voordat Flowers and More openging, heb ik een aantal jaren als vrijwilliger bij Hospice De Cirkel gewerkt, in Hendrik-Ido-Ambacht. Verlies, rouw, en de steun die je hierin kunt bieden, is voor mij altijd belangrijk geweest. En al die kennis, gecombineerd met de kennis die ik helaas privé heb opgedaan, zorgt voor een meerwaarde in mijn huidige werk. Wanneer mensen naar me toe komen met de vraag wat voor mogelijkheden er zijn op gebied van rouwwerk, kan ik hen goed begrijpen en adviseren.’ 

Erwin: ‘Ik zie het als een uitdaging om de komende jaren de automatisering binnen ons bedrijf voort te zetten, zodat ik misbaar kan worden. Zoals gezegd, zal dat in stapjes moeten gebeuren. Ik kan niet in de toekomst kijken, maar we hebben een mooi bedrijf, goede spullen en fijne klanten. En daar geniet ik nog iedere dag van. Alles is positief.’

Wat als?
Claudia kan zich moeilijk voorstellen hoe het zou zijn als zij de baas van Van Wijngaarden Elektrotechniek was. ‘Ik vind stroom heel spannend. Dat zullen meer mensen vinden denk ik, maar als kind ben bijna overleden bij een stroomongeluk. Dus bij alles wat met stroom te maken heeft, heb ik nu zoiets van: tot hier en niet verder.’ 

Erwin zou niet veel andere dingen doen, als hij de scepter zwaaide over Flowers and More. ‘Ik vind dat je het gewoon goed geregeld hebt. Ik kan me voorstellen dat je met tien, twintig mensen aan personeel de winkel bestiert. Maar dan is de ruimte te klein, wat je kunt oplossen door er een winkel bij te doen. Maar dan raak je kwijt wat je nu doet. Dan word je manager, moet je mensen ertussen gaan zetten, en dat wil je helemaal niet.’

Claudia: ‘Groeien is inderdaad alleen leuk zolang je er nog zelf blij van wordt. Groter, groter, groter is niet altijd beter, beter en beter.’

Tip aan Claudia
Erwin: ‘Je doet het allemaal prima. Dus ik heb eigenlijk geen tip voor je. Maar wél een vraag: hoe komt het dat ik jouw zaak wel kén – ik loop er vaak genoeg langs – maar dat ik er eigenlijk heel weinig vanaf weet? Misschien komen de meeste van je klanten bewust naar je toe?’    

Claudia: ‘Ja, dat klopt inderdaad. Het is ook een keuze welk publiek je wilt aantrekken. Ik had ook op de Meentpassage een pand kunnen huren, waar natuurlijk veel winkelend publiek loopt. Maar dat wil niet zeggen dat die mensen op hun gemak een bloemetje willen uitzoeken. Terwijl ik juist het sociale aspect belangrijk vind. Je ziet me dikwijls op straat een kletspraatje houden; ook met oudere mensen. Om even naar hun verhaal te luisteren.’

Tip aan Erwin
Claudia: ‘Wat voor mij geldt, geldt ook voor jou: je moet in je werk jezelf beschermen en bepalen wat je aankunt. En dat betreft natuurlijk ook je personeel. Je moet niet overspannen raken. Dat betekent dat je niet overal ja tegen moet zeggen. Dat een klant dan maar later aan de beurt is.’  

Tip aan Papendrechtse ondernemers
Erwin: ‘Kijk eerst in de buurt of er bedrijven zijn die je kunnen helpen met bepaalde problemen en diensten. Dat doe ikzelf ook altijd.’

Claudia: ‘Klopt, dat herken ik wel. Waarom zou je het van ver halen als het ook dichtbij kan? Maar ik vind wél dat wij als Papendrechtse bedrijven elkaar wat meer in onze waarde mogen laten. Vaak merk ik dat andere bedrijven denken: ja, het is maar een bloemetje. Maar dat wij er ook veel tijd in stoppen, veel opleidingen volgen, dat het allemaal geld kost en dat ook wij onze boterham willen verdienen, dat wordt vaak een beetje vergeten, lijkt het wel. Wij werken knetterhard, het is lichamelijk een zwaar beroep, en ik merk soms dat dat onderschat wordt. Ik denk dat wij als ondernemers naar elkaar toe gewoon mogen zien dat iedereen hard werkt.’

Tot slot
Erwin: ‘Fijn dat ik nu veel meer over jouw zaak weet, Claudia. Ik dacht eigenlijk dat je alleen maar kunstbloemen verkocht.’ 

Claudia: ‘En ík vind het goed om te weten waar ik naartoe moet als bij mij de stroom uitvalt, Erwin!’   

Bovenstaand interview is een samenvatting. Het complete interview kun je HIER lezen.